Le moulin banal

Een korte geschiedenis

In 898 stond hier al een watermolen, aangedreven door een nu verdwenen molenstroom.

De molen wordt "banaal" genoemd, niet omdat hij gemeengoed is, maar omdat in de middeleeuwen de boeren van de hele "Ban de Theux" door de heer verplicht werden om in deze molen te komen malen, in ruil voor een maalrecht dat in de vorm van meel aan de heer werd betaald.

De molen bleef eigendom van de gemeenten tot 1813. Toen werd hij geveild en François Biolley, een industrieel, werd de eerste "privé-eigenaar". Verschillende eigenaars en molenaars volgden elkaar op tot 1962, toen Joseph Collette, de laatste molenaar, stopte met malen vanwege een gebrek aan graan.

Tot 1850 had de molen twee houten waterraderen die vier paar molenstenen aandreven. In 1850 werden ze vervangen door een heel groot ijzeren wiel. In 1923 werd de molenstroom afgesloten en verving de toenmalige molenaar de waterkracht door een semi-dieselmotor. In 1962 werd de motor verkocht en draaide de molen niet meer bij gebrek aan aandrijfkracht. De 18e-eeuwse molen is echter intact gebleven. Wielen en tandwielen, molenstenen, trechters, emmerkettingen, koppelingssysteem, silo's enz. zijn nog steeds te zien.

Een schaalmodel illustreert de lay-out van de molen. Bezoekers ontdekken alle elementen van de molen, het gereedschap, documenten en voorwerpen die het werk